O Estádio Santiago Bernabéu é um dos mais míticos estádios do mundo. Casa do Real Madrid, foi palco de famosas equipas do clube blanco, como o Real Madrid das Cinco Copas, que venceu a Taça dos Campeões Europeus durante cinco épocas seguidas, como as outras equipas do clube que venceram todas as outras edições da Taça e da Liga dos Campeões.
No Santiago Bernabéu, sempre com o apoio incondicional dos adeptos merengues, brilharam craques de renome mundial como Alfredo Di Stéfano, Ferenc Puskas, Raymond Kopa, Emílio Butragueño, Raúl González, Paco Gento, Hugo Sánchez, Roberto Carlos, Zinedine Zidane, Luís Figo, David Beckham ou Cristiano Ronaldo. Mais que o estádio do Real Madrid, o Bernabéu, como muitas vezes é carinhosamente tratado pelos amantes do jogo, é o "palco" do futebol.
Chamartín
Quem percorre o Paseo de la Castellana não imagina certamente que no começo do século XX Chamartín era ainda um arrabalde da capital espanhola. Pequeno pueblo a curta distância de Madrid, Chamartin de la Rosa entrou na história por ter hospedado Napoleão Bonaparte aquando da sua campanha militar em Espanha.
Nova casa em Chamartín
Antes da Guerra Civil Espanhola o Real Madrid, então só Madrid FC, jogava no Estádio de Chamartín, que era a quinta «casa» a ser utilizada pelo clube desde a sua fundação. Seria nas proximidades do antigo recinto que nasceria o Nuevo Estádio de Chamartín, inaugurado a 14 dezembro de 1947, numa vitória dos merengues por 3x1 sobre o Belenenses.
No começo do verão de 1944 Santiago Bernabéu conseguiu um empréstimo bancário para adquirir os terrenos circundantes do Estádio de Chamartín. O projeto arquitetónico da autoria da dupla Manuel Muñoz Monasterio e Luis Alemany Soler foi o escolhido por Santiago Bernabéu, que o apresentou publicamente no Palacio del Círculo de Bellas Artes a 5 de setembro de 1944.
A primeira pedra seria lançada a 27 de outubro. Durante três anos a obra cresceu entre avanços e recuos até ser inaugurada a 14 de dezembro de 1947, sob o nome oficial de Estadio real Madrid Club de Fútbol, nome esquecido pelos adeptos madridistas que desde a primeira hora lhe chamavam Chamartín ou Novo Chamartín.
Com lotação para 75 mil espetadores o estádio do Real Madrid tornava-se no maior recinto do país e mais reforçaria essa posição quando em junho de 1955 aumentou a sua lotação para 125 mil lugares. Meses antes, a direção do clube decidira por unanimidade que o estádio passaria a ser conhecido como Estádio Santiago Bernabéu.
Casa Blanca
É claro que não se pode dissociar a grandeza do Santiago Bernabéu dos sucessos do Real Madrid. A mítica Casa Blanca muito deve às conquistas das camisolas brancas de Di Stéfano, Puskas, Gento e companhia, que na segunda metade dos anos cinquenta tornaram o clube madridista numa força viva do futebol europeu, muito por obra da conquista de cinco Taças dos Campeões Europeus consecutivas.
As vitórias constantes do colosso madrileno tornaram o Real Madrid no clube mais famoso do Mundo, e obviamente o Santiago Bernabéu tornou-se a Meca a que todos aficionados da causa blanca rumavam.
A 30 de mais do mesmo ano de 1957 o Santiago Bernabéu foi palco da final da Taça dos Campeões Europeus entre o Real Madrid e os italianos da Fiorentina. A vitória sorriu aos espanhóis, graças aos golos de Gento e Di Stéfano.
Casa europeia
Pouco mais de dez anos depois o estádio iria presenciar a primeira final de Cruijff, quando o seu Ajax foi goleado pelo Milan de Rivera, Trapattoni e Prati. Seria preciso esperar mais onze anos para nova final na "Casa Blanca", desta vez foi o histórico de Nottingham Forest de Brian Clough que levantou a orelhuda batendo o Hamburger de Keegan e Magath.
Depois seria preciso esperar até 2010 para ver o Santiago Bernabéu receber nova final, desta feita já da Champions League, com o Inter de Mourinho a bater o Bayern de Van Gaal.
Euro 1964 e mundial de 1982
Em 1964 à Espanha de Franco foi atribuida a organização do Campeonato da Europa de futebol. Os dois jogos da seleção da casa foram disputados no estádio, tanto a vitória sobre a Hungria na meia final como a vitória sobre a União Soviética no jogo decisivo.
Em 1976, já depois da morte do Generalíssimo, a Espanha recebeu o direito de organizar o mundial da FIFA. O Santiago Bernabéu só recebeu os três jogos da segunda fase do grupo composto por Espanha, Alemanha e Inglaterra e a final, a vitória italiana sobre a Alemanha Federal (3x1).